Als groepsleidster hebben we 1000 extra ogen in onze rug nodig & een vooruitziende blik. Bovenal willen we ons grut voorzien van veiligheid en geborgenheid zodat zij zorgeloos kunnen spelen en ontwikkelen.
Om werkelijk alles ‘gecoverd’ te hebben is onze werkstructuur dusdanig dat er weinig verrassingen kunnen voorvallen. Ik zeg weinig want het blijft mensenwerk. Daarnaast zijn kinderen onvoorspelbaar in hun spel, en in hun onderzoekstocht. Laat ik hun fysieke en mentale welzijn niet vergeten!
Middels dit blogje wil ik wat ‘ongemerkte gevaren’ onder de aandacht brengen. Zaken die soms simpelweg niet voorkomen kunnen worden of over het hoofd worden gezien omdat het triviaal lijkt.
- Labels
Op flessen en voedingen: om zeker te zijn de juiste voeding in de juiste fles te doen. Onze maag draait om als het wél eens fout gaat. Er zijn namelijk kinderen met hevige allergieën. - Vallen en stoten
Vallen en stoten van kinderen is iets waar we allemaal van balen. In hun enthousiasme of temperament kan een kind zich bezeren. Uit boosheid bv. met het hoofd op de grond bonken om iets af te dwingen. Gaan staan, nog niet terug kunnen en zich laten vallen. Tóch op het tafeltje klimmen en eraf vallen. Voorbeelden te over! Het is niet altijd te verhinderen. Hoe graag we dat ook zouden willen. Gelukkig zelden ernstig letsel en hebben we allemaal een EHBO-diploma. We stellen ouders op de hoogte mocht er bv. een nare bult op het voorhoofd prijken… om niet te schrikken bij binnenkomst. - Bijtende kinderen.
Da’s altijd heftig. Pijnlijke wond voor het slachtoffer en schrik voor de dader. De dader is evenzo verdrietig want eigenlijk bijna altijd is het onvermogen om zich correct te uiten. Kinderen bijten uit frustratie (iets is afgepakt, hij/zij is pijn gedaan, dat leuke spelletje is afgebroken, ik vind jou zó leuk dat ik je wel óp kan eten!). Als leidsters zitten we er bovenop om er voor beide partijen te zijn. Om het voor proberen te zijn. Om het in goede banen te leiden. Het gaat lastig worden als we een volle groep hebben en kinderen vrij spelen. Weet wel dat bijten vaak voorkomt en dit een fase is. - Paracetamol.
Wij snappen heel goed dat dat pilletje wordt toegediend voordat een kind naar de opvang komt. Meestal wordt dit netjes gemeld. Vaak doet-ie de truc. Soms ook niet. Bij uitwerking kan de koorts zó snel oplopen dat zo’n klein lichaam dit niet aankan. Gevolg: koortsstuipen. Dit is natuurlijk een extreem geval. Maar denk je eens in: paracetamol is uitgewerkt, het kind is huilerig, hangerig, wil niet eten/drinken/slapen en de koorts loopt op. Één leidster ontfermt zich over de zieke en de andere over de rest van de groep. Misschien zijn dat wel een stel enthousiast gillende en timmerende dreumesen. Dat gaat ‘m niet worden. In geval van ziek zijn willen we allen liever de rust en geborgenheid van thuis. Dat wensen wij ‘onze uk’ ook toe. Het blijft voor ons een moeilijk telefoontje om jullie te verzoeken de patiënt op te komen halen. Jullie werk zal het vaak niet toelaten. We horen en snappen de frustratie. We hebben echter hetzelfde belang voor ogen: jouw kind! - Haarspeldjes
Haarspeldjes en ook elastiekjes van katoen…. súper geinig! Is het niet de draagster zelf van dat moois is het misschien wel een ander die het ook machtig mooi vindt, maar ze worden uit de haren gehaald. Kinderen ontdekken met ogen, handen én mond. Jullie raden het vast al 🙂
We zijn dus genoodzaakt de speldjes in de mandjes te doen. Als alternatief hebben we elastiekjes die de kinderen er zelf niet uit kunnen krijgen.
Om risico’s te vermijden halen we die uit het haar als er geslapen moet
worden.
Lieve groet!
Christel B.